مقدمه

یکی از مسائل اساسی برای تولیدکنندگان محصولات سنتی نحوه قیمت گذاری صنایع دستی می باشد. همچنین برخی از فعالان در این زمینه به دنبال اصولی برای قیمت گذاری محصولات خود هستند. 

در ادامه این مقاله به بررسی برخی از روش های تعیین قیمت بر روی صنایع دستی پرداخته شده است.

عوامل موثر بر تعیین قیمت

یکی از اساسی ترین مواردی که برای تعیین قیمت سازه های دستی حائز اهمیت است، در نظر گرفتن دستمزد سازنده یا حق الزحمه فرد می باشد. در واقع تعیین حق الزحمه یکی از موثر ترین عوامل بر روی نحوه قیمت گذاری صنایع دستی است.

در کنار تعیین میزان حق الزحمه سازنده، می بایست میزان سود را نیز در تعیین قیمت نهایی محصول در نظر داشته باشید. در واقع میزان سود بر حسب نیاز های ادامه خط تولید، سایر چشم انداز و جوانب در نظر گرفته می شود.

همچنین در تعیین قیمت برخی از محصولات لازم است، برای فروش کالا ها به صورت عمده نیز قیمتی در نظر داشته باشید.

یکی از مهم ترین موارد در نحوه قیمت گذاری صنایع دستی، در نظر گرفتن هزینه صرف شده برای مواد اولیه است.

بنابراین در این صورت می بایست هزینه تمامی مواد مورد استفاده برای هر یک از کالا ها را در نظر داشته باشید.

همچنین برای تولید برخی از محصولات می بایست، هزینه های جانبی صرف شده را نیز محاسبه کرد. منظور از هزینه جانبی، هزینه صرف شده برای تهیه و خرید لوازم کار، هزینه کرایه یا نگهداری، پرداخت قبض های مصرف انرژی و اجاره یا خرید کارگاه است.

هزینه تولید در تعیین قیمت عاملی موثر می باشد.

هزینه تولید در تعیین قیمت عاملی موثر می باشد.

نحوه قیمت گذاری صنایع و هنر های دستی

تعیین قیمت برای هنر های دستی مهم ترین بخش در روند تولید این محصولات است. فرد متقاضی برای نحوه قیمت گذاری صنایع دستی خود می تواند شرایط زمانی و مکانی مختلف را برای یافتن بازار مناسب بررسی کند.

روش های متنوعی برای تعیین قیمت محصولات وجود دارد. در ادامه به چند نوع از روش های تعیین قیمت محصولات اشاره شده است.

  • روش قیمت گذاری تهاجمی

در روش مذکور، هدف اصلی حذف رقیبان هم صنف در بازار می باشد. در این روش حد معین شده برای قیمت محصول بسیار نازل است و میزان سود به حداقل خود خواهد رسید.

  • روش تبعیض قیمت

در این روش نیز، قیمت تعیین شده بین گروه کالا های یکسان به صورت غیر مساوی تقسیم خواهد شد.

  • رهبری قیمت

این روش به صورت انحصاری عمل خواهد کرد. در واقع مخصوص اولین تولیدکنندگان یک صنف است. البته برای به دست گرفتن رهبری قیمت می بایست، یک پشتوانه و زمینه مالی قوی در دسترس باشد.

  • تعیین قیمت هم سطح با سایر رقیبان

در این نوع از روش های قیمت گذاری، فرد تولیدکننده هیچ گونه ریسکی را نمی پذیرد و فعالیت اقتصادی خود را موازی با سایر رقیبان ادامه خواهد داد.

 از مزایا این روش می توان عدم نیاز به آگاهی درباره مسائل بازارشناسی و عدم نیاز به تحقیق درباره بازار مورد نظر اشاره کرد.

  • قیمت گذاری معکوس تقاضا

در این روش رضایت مشتری از قیمت فروش در نظر گرفته خواهد شد. در واقع تولیدکننده دامنه ای منعطف و توافقی برای فروش محصول خود در نظر می گیرد.

  • قیمت گذاری محدود

هدف این نوع روش دستیابی به سود متعادل و منطقی است، در صورتی که قیمت تعیین شده موجب نا امیدی سایر رقبا در فروش محصولات خود شود.

  • تعیین قیمت محصولات مکمل

در تولید برخی از محصولات، نوعی از آن ها وجود دارد که مکمل هم هستند. بنابراین فرد تولیدکننده بهتر است قیمت معقول و منعطفی را با در نظر گرفتن میزان سود و هزینه های تولید تعیین کند.

نتیجه گیری

در خصوص نحوه قیمت گذاری صنایع دستی، تعیین هدف بسیار اهمیت دارد. چرا که فروشنده با در نظر گرفتن هدف در عرضه محصول و در نظر گرفتن هدف خریدار و مخاطب هدف می تواند، قیمتی معقول را برای محصول خود در نظر بگیرد به گونه ای که پاسخگو هزینه های تولید و سوددهی مناسب شود.

همچنین پیشنهاد می شود به جهت قیمت گذاری صنایع دستی، بازار هدف و وضعیت خاص موجود در بازار های مشابه نیز بررسی شود. نتیجه بررسی ها در نحوه قیمت گذاری و میزان فروش محصول بسیار چشمگیر و موثر بر زنجیره فروش بازار خواهد بود.

محصولات مرتبط:

مقالات مرتبط:

ما رادراینستاگرام دنبال کنید.