اولين اثر مينا كاري كه تا به حال به دست آمده شش انگشتر طلا مربوط به قرن ۱۳ ق م بوده كه در قبرس به دست آمده اند و تنها آثار اصيل از مينا كاري مرصع محسوب مي شوند در ايران نيز برخي محققان قدمت مينا كاري را مربوط به ۱۵۰۰ق م مي دانند. به عقيده پوپ تاريخ نگار مشهور قطعات مينا كاري مرصع از اختراعات ايرانيان است و نمونه بسيار عالي آن جام خسرو مربوط به دوره ساسانيان مي باشد.اوج هنر مينا در زمان سلجوقيان بوده و در ادامه در دوره صفويه و دراصفهان اين هنر در تركيب با نقوش بزم درباريان و يا مجالس شكار و… جلوه تازه مي نمايد .ميناكاران محصولات خود را به دو شيوه نقاشي و خانه بندي ارا ئه مي كنند ولي آنچه در اصفهان انجام مي شو شيوه مينا نقاشي مي باشد. براي فراهم آمدن مينا چند مرحله بايد طي شود بدين ترتيب آن شي را كه مي خواهند مينا كاري كنند  با هر شكل و اندازه به وسيله مسگر متخصص ساخته شده و سطح آن با لايه ايي از لعاب سفيد (كائولن) طي ۳الي ۴ مرتبه پخت دركوره در دماي ْ۷۰۰ در مدت زمان معين آماده نقش اندازي مي گردد. پس از رنگ آميزي متناسب با رنگهاي به كاربرده شده دماي كوره تنظيم مي گردد تا ضمن چسبيدن رنگ به لعاب بدنه مانع از سوختن آن شود. مينا كاران براي تهيه رنگ قرمز از اكسيد طلا ، رنگ سبز و آبي از اكسيد مس و رنگ زرد از گل ماشي استفاده مي كنند. يكي از عواملي كه در تعيين سطح كيفيت مينا بسيارمهم مي باشد عدم خش پذيري لعاب بدنه پس از اتمام مراحل پخت در كوره است  كه بايد بدان توجه نمود.