مینا کاری روی فلزات تکنیکی است که ارتباط تنگاتنگی با هنر طلاسازی، جواهرسازی و همچنین با فلزات گرانبها از همه نوع دارد. میناکاری که از کلمه لاتین “smaltum”، کلمه فرانسوی قدیم “esmail” و کلمه فرانسوی آنگلو نورمن enamailler”” گرفته شده است، در دوران هنر دریای اژه، به عنوان یکی از اولین و دیدنی‌ترین روش‌های رنگارنگ‌تر کردن فلزات ظاهر شد.
پوشش مینا در مینا کاری روی فلزات چیست؟
مینا به ماده ای شیشه ای و معمولاً مات اطلاق می شود که در پوشش محافظ یا تزئینی ظروف فلزی، شیشه ای یا سرامیکی استفاده می شود. استفاده از مینا برای مینا کاری روی فلزات، از ظروف در برابر خوردگی محافظت می کند. پوشش های ساخته شده از مینا، پتانسیل بالایی برای محافظت از فولاد در برابر خوردگی دارند.
مینا ماده ای مات و سخت است که علاوه بر محافظت از ظروف، در افزایش زیبایی ظاهری ظروف تاثیر چشمگیری دارد. به عنوان مثال، سطوح فولادی لعاب شده، استحکام بالایی در برابر خوردگی ایجاد می کنند.
لعاب ها را می توان در رنگ های متنوع و براق یافت. لعاب های مخصوص فقط برای مصارف خاصی مانند رنگ آمیزی ساخته می شوند.
مینا کاری روی فلزات از فلزات در برابر خوردگی محافظت می کند.
مینا کاری روی فلزات روی چه فلزی انجام می شود؟
مینای زجاجیه را می توان برای اکثر فلزات اعمال کرد. بیشتر مینا کاری روی فلزات صنعتی مدرن، روی فولادی اعمال می شود، که در آن محتوای کربن برای جلوگیری از واکنش های ناخواسته در دمای پخت کنترل می شود. مینا را می توان روی طلا، نقره، مس، آلومینیوم، فولاد ضد زنگ و چدن نیز اعمال کرد.
وقتی مینا کاری روی فلزات اعمال می شود، چه اتفاقی می افتد؟
در این تکنیک هنر تزئینی، مینای شیشه ای (به شکل پودر یا خمیر) روی سطح فلزی زده می شود و سپس تحت حرارت شدید قرار می گیرد که مینا را ذوب می کند و به ماده ای درخشان شیشه مانند تبدیل می شود که روی فلز را می پوشاند.
میناکاری روی فلزات یک فناوری قدیمی و رایج است.
ویژگی های رنگ های مینا کاری روی فلزات
- مقاومت و استحکام بالا
- قابل شستشو
- تولید روکش براق
- مقاوم در برابر گرما
- زمان خشک شدن سریع تر
تفاوت رنگ مینا با مینای رنگ شده
رنگ مینا را نباید با “مینای رنگ شده” که برای اهداف تزئینی استفاده می شود، اشتباه گرفت. در مینای رنگ شده، مینای زجاجیه را با قلم مو رنگ زده و در کوره و عمدتاً روی اشیاء چینی، پخته می‌شود.
مینا کاری روی فلزات در انواع و طرح های مختلف
مینای زجاجیه در مینا کاری روی فلزات که به آن مینای چینی نیز می‌گویند، ماده‌ای است که از ذوب شیشه پودر شده و با پختن در دمای بین ۷۵۰ تا ۸۵۰ درجه سانتی‌گراد (۱۳۸۰ تا ۱۵۶۰ درجه فارنهایت) ساخته می‌شود. پودر ذوب می شود، جریان می یابد و سپس سخت می شود و به یک پوشش شیشه ای صاف و بادوام تبدیل می شود. این کلمه از کلمه لاتین vitreum به معنای “شیشه” گرفته شده است.
مینا کاری روی فلزات و انواع مختلف ظروف
موارد استفاده از مینا کاری
مینا را بر روی هر ماده ای که در برابر دمای ذوب مقاومت بالایی دارد، می توان بکار گرفت؛ مانند شیشه، سنگ، سرامیک و فلز. در اصطلاح فنی، ظروف لعابی پخته شده، یک ترکیب لایه‌ای یکپارچه از شیشه و مواد دیگر (بیشتر شیشه) هستند. اصطلاح “مینا” اغلب به کار بر روی فلز یا مینا کاری روی فلزات محدود می شود.
اساساً همان تکنیکی که با مواد دیگر استفاده می‌شود با عبارات مختلفی نیز شناخته می‌شود: روی شیشه به عنوان شیشه لعابی یا «شیشه رنگ‌آمیزی» و در سفال به آن تزیین بیش‌لعاب، میناهای روی لعاب و یا «میناکاری» می‌گویند.
مینا کاری روی فلزات یک فناوری قدیمی و رایج است که در طول تاریخ عمدتاً روی جواهرات و به عنوان هنرهای تزئینی استفاده می شد. از قرن هجدهم، لعاب بر روی بسیاری از اشیاء مصرفی فلزی مانند برخی از ظروف پخت و پز، سینک های فولادی و وان های چدنی نیز اعمال شده است. همچنین در برخی از لوازم خانگی مانند ماشین ظرفشویی، ماشین لباسشویی، یخچال و تابلوهای نشانگر از آن استفاده شده است.
محصولات مرتبط:
مقالات مرتبط:
